MODLITWA NA KAŻDY DZIEŃ

Niedziela Wielkanocna
Kościół zachodni i kościół wschodni świętują Wielkanoc tego samego dnia.

Pierwsze czytanie

Dzieje Apostolskie 10,34.37-43

Wtedy Piotr przemówił w dłuższym wywodzie: «Przekonuję się, że Bóg naprawdę nie ma względu na osoby. Wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan. Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła. A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co zdziałał w ziemi żydowskiej i w Jerozolimie. Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie. Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia i pozwolił Mu ukazać się nie całemu ludowi, ale nam, wybranym uprzednio przez Boga na świadków, którzyśmy z Nim jedli i pili po Jego zmartwychwstaniu. On nam rozkazał ogłosić ludowi i dać świadectwo, że Bóg ustanowił Go sędzią żywych i umarłych. Wszyscy prorocy świadczą o tym, że każdy, kto w Niego wierzy, przez Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów».

Psalm responsoryjny

Psalm 118

W tym dniu wspaniałym wszyscy się weselmy.

Dziękujcie Panu, bo jest dobry,
bo Jego łaska trwa na wieki.
Niech dom Izraela głosi:
„Jego łaska na wieki”.

Prawica Pana wzniesiona wysoko,
prawica Pańska moc okazała.
Nie umrę, ale żył będę
i głosił dzieła Pana.

Kamień odrzucony przez budujących
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana
i cudem jest w naszych oczach.  
 

Drugie czytanie

1 List do Koryntian 5,6-8

Wcale nie macie się czym chlubić! Czyż nie wiecie, że odrobina kwasu całe ciasto zakwasza? Wyrzućcie więc stary kwas, abyście się stali nowym ciastem, jako że przaśni jesteście. Chrystus bowiem został złożony w ofierze jako nasza Pascha. Tak przeto odprawiajmy święto nasze, nie przy użyciu starego kwasu, kwasu złości i przewrotności, lecz - przaśnego chleba czystości i prawdy.

Czytanie Ewangelii

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Chrystus zmartwychwstał,
rzeczywiście zmartwychwstał,
czeka na nas w Galilei.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Jana 20,1-9

A pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono». Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, [które mówi], że On ma powstać z martwych.

 

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Chrystus zmartwychwstał,
rzeczywiście zmartwychwstał,
czeka na nas w Galilei.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Homilia

Trzy kobiety opisane w Ewangelii nie opuściły Jezusa nawet po Jego śmierci. Ich miłość jest naprawdę wzorowa: nie tylko pokonują strach, ale także wykraczają ponad to, co jest możliwe. Oto zjawiają się wczesnym rankiem przy grobie z wonnościami, aby wykonać ostatni gest miłości wobec ukochanego Pana. Wchodząc nie dostrzegają ciała Jezusa. Natychmiast jednak pojawiają się przed nimi dwaj mężczyźni w białych szatach ze słowami: „Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał”. Ci dwaj mężczyźni ogłaszają im Wielkanoc. Tak, Pan nie poddał się złu i temu, jak na różne sposoby zatruwa ono życie na tym świecie. Po pandemii nadeszły wojny. Wydaje się, że na ziemi zapanowała ciemność. Ale Ojciec, który jest w niebie – jak przypomina nam Ewangelia św. Jana – tak bardzo umiłował świat, że posłał swego Syna Jednorodzonego, aby nas zbawił.
Dwaj mężczyźni ubrani w lśniące szaty, zaraz po ogłoszeniu zmartwychwstania napominają także nas słowami skierowanymi do kobiet: „Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, będąc jeszcze w Galilei”. Ile razy Jezus rozmawiał ze swoimi przyjaciółmi zapowiadając im tajemnicę Wielkanocy, a oni nie traktowali Go poważnie! Ile razy to samo Słowo Boże było skierowane do nas, a my także o nim zapomnieliśmy? Kobiety te „przypomniały sobie Jego słowa” i natychmiast poszły oznajmić Jedenastu i wszystkim pozostałym, co zobaczyły. Istnieje odpowiedzialność za przekazanie wszystkim informacji o zmartwychwstaniu. Także i my jesteśmy do tego wezwani. Apostoł Piotr, usłyszawszy słowa kobiet – mimo niedowierzania innych, a częściowo także swojego – opuszcza wieczernik i udaje się do grobu. Po przybyciu do grobu pochyla się, by zajrzeć do środka i widzi płótna, w które owinięty był Pan. Są to szaty miłości, litości, współczucia, szaty, którymi okrywa się wielu dotkniętych przemocą. To płótna, które Kościół i każda wspólnota chrześcijańska rozpościera na peryferiach świata, aby zatroszczyć się o ciała tak wielu ubogich, chorych, starszych, dzieci, cudzoziemców, uchodźców, ludzi opuszczonych. Są one szatami zmartwychwstania, znakami zwycięstwa miłości nad porzuceniem. Wielkanoc wzywa nas do ich pomnożenia poprzez poszerzenie przestrzeni miłosierdzia.