Wielka Sobota Czytaj więcej
Wielka Sobota
Czytanie Slowa Bozego
Chwala Tobie, Slowo Boze, Chwala Tobie.
Każdy, kto żyje i wierzy we mnie,
nie umrze na wieki.
Chwala Tobie, Slowo Boze, Chwala Tobie.
Łukasza 23,50-56
Był tam człowiek dobry i sprawiedliwy, imieniem Józef, członek Wysokiej Rady. Nie przystał on na ich uchwałę i postępowanie. Był z miasta żydowskiego Arymatei, i oczekiwał królestwa Bożego. On to udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Zdjął je z krzyża, owinął w płótno i złożył w grobie, wykutym w skale, w którym nikt jeszcze nie był pochowany. Był to dzień Przygotowania i szabat się rozjaśniał.
Były przy tym niewiasty, które z Nim przyszły z Galilei. Obejrzały grób i w jaki sposób zostało złożone ciało Jezusa. Po powrocie przygotowały wonności i olejki; lecz zgodnie z przykazaniem zachowały spoczynek szabatu.
Chwala Tobie, Slowo Boze, Chwala Tobie.
Jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę Bożą,
mówi Pan.
Chwala Tobie, Slowo Boze, Chwala Tobie.
Dobry i sprawiedliwy człowiek nie poparł decyzji o zabiciu Jezusa. Józef z Arymatei powstrzymał się od zatwierdzenia wyroku śmierci wydanego przez Sanhedryn. Na sam koniec w życiu Jezusa pojawia się ponownie człowiek o imieniu Józef. Pierwszy Józef uratował Go przed Herodem, drugi zdjął Go z krzyża, owinął w płótno i złożył w grobie. Do Józefa dołączają również kobiety, które szły za Jezusem. Wobec grobu, bólu tego świata, śmierci; wobec snu uczniów, wobec cierpienia pozostaje tylko wiara w słowa Jezusa, który zawierzył się Ojcu. W obliczu ogromu cierpienia ci, którzy nie podporządkowują się decyzji o zabijaniu i uciskaniu drugiego człowieka, są wezwani nie tylko do płaczu, ale także do wiary, modlitwy, nadziei na inny czas, do ofiarowania tego, co mają - choćby było to jedynie płótno miłosierdzia lub grób na pochówek. Tradycja Kościoła głosi, że w tym dniu Jezus zstąpił do „otchłani”, miejsca zamieszkania zmarłych, aby zabrać ich, począwszy od Adama i Ewy, i zaprowadzić za sobą do raju. Jest to ikona Wielkanocy czczona w tradycji prawosławnej. Właśnie tutaj zaczyna się zmartwychwstanie - od zstąpienia Jezusa, który pokonał śmierć, do piekieł tego świata, aby zbawić ludzi. Możemy powiedzieć, że Jezus nadal zstępuje do licznych „piekieł” dzisiejszych czasów, aby wyrwać z rąk śmierci wszystkich tych, którzy zostali skrzywdzeni i i pokonani przez zło. Zmartwychwstały chce ich zaprowadzić za sobą do nieba. Do nich i do wielu innych Jezus wciąż mówi: „Dzisiaj będziesz ze mną w raju”.
Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).
Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!” (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.
Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.
Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).
Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.
